New York kent zo zijn ‘spots’ en Times Square is er een van. Een ‘must see’ voor elke toerist. Dus ook voor ons.
Een drukte van krioelende mensen. Overweldigende lichtreclames sieren de gevels van theaters en restaurants. Celebrities bij Madam Tussaud, knipogend lonkende Giant M&M’sdie je doen watertanden, en aankondigingen voor allerlei voorstellingen. Energiezuinig beleid is hier geen issue.
Sinds enige tijd is Times Square deels veranderd in een voetgangerszone. Een verbetering, omdat iedereen onoplettend loopt te gapen naar schreeuwende en flitsende beelden en rariteiten om zich heen. Doe daar wat New York verkeer bij en je weet zeker dat de sirenes overuren blijven draaien.
Ik gaap een rondje mee. Camera paraat om nog wat plaatjes van dit spectakel te schieten. Hier zijn niet alleen bekende spots, maar ook ‘famous figures’. We lopen een aziatische Spiderman tegen het lijf. Benedengemiddeld formaat, figuur als een appel. ’t Is nét niet helemaal het evenbeeld van DE action hero. Deze komt niet eens tot de eerste verdieping als het erop aankomt. Lees verder Lady in distress→
Deze week las ik een bericht op Facebook, afkomstig uit de Telegraaf. Het bericht werd met ‘plaatsvervangende schaamte’ gedeeld, zo luidde het commentaar van de ‘deler’. Na het lezen kon ik niet anders dan aansluiten bij dit gevoel van schaamte.
Het verzoek van een 90-jarige man om een traplift, was door de gemeente Alphen aan de Rijn afgewezen. “Hij had voldoende tijd gehad om zich voor te bereiden op zijn probleem. De man was al langere tijd bekend met vaatproblemen en een verminderde hartfunctie.
Waar gaan we heen met onze nieuwe Wet Maatschappelijk Ondersteuning? Huisvesting met zorg voor ouderen wordt steeds meer aan banden gelegd. Bejaarden-en verzorgingstehuizen houden de deuren gesloten. Langdurig zelfstandig wonen is het devies in 2015. Tenslotte kan de benodigde hulp aan huis geleverd worden en met technische aanpassingen wordt de leefbaarheid vergroot. Kinderen of buurtbewoners worden geacht bij te springen bij het leveren van zorg op maat.
Wie mij wat langer kent, weet dat ik graag een reisje boek. Vakantie is een vorm van ontspanning. Je doet nieuwe ervaringen op, verwondert je over het leven, maakt leuke contacten, wat wil een mens nog meer. Eenmaal op plaats van bestemming is dat zeker waar. Maar…, voor het zover is… Lees verder Reisstressss→
Gapend vraag ik me af of ik mijn bed al zal verlaten. De wekker gaat pas om kwart over zeven af. Dat is voor mij eigenlijk geen tijd voor een vakantiedag. Zonsopgang zie je echter niet later in de ochtend, dus nog eens omdraaien is geen optie.
Beneden jankt zachtjes de hond. Een goede reden om me overeind te hijsen en de trap af te dalen. Met warme jas, stevige schoenen, en nieuwe camera in de rugzak, ben ík klaar om op pad te gaan. Lees verder Wat ochtendWad→
7 Jaar was ze toen ze bij ons kwam. Gered uit een benarde situatie die haar fataal had kunnen worden. Het levenspad van haar ongeboren veulen had abrupt, samen met dat van haar, zomaar kunnen eindigen.
Met vermoeide ogen keek het broodmagere dier lusteloos voor zich uit. Het gebrek aan pigment rond haar ogen gaf de blik een bizar accent. Het gras onder haar voeten leek haar, ondanks de ondervoeding, niet te trekken. De vale vacht was dof, de haren stekelig. De staart en manen hingen als dunne, vuile slierten naar beneden. Met haar ingevallen flanken, was het niet moeilijk om de contouren van haar skelet te volgen. Lees verder Onverwacht vertrouwen→
Een heerlijke lentedag. De eerste keer dat het weer mogelijk is om met je gezicht in de zon te zitten, zonder dat de rest van je lijf vurig wenst dat je tóch die dikke jas had meegenomen.
Ik scan van achter mijn glas rosé en donkere brillenglazen het terras. Een groep ferme kerels heeft zich verzameld in een kring. Stoelen zijn voor hen overbodig, ze blijven op hun voertuig zitten. De armen breed rustend op het stuur, donkere zonnebrillen op. Een enkeling heeft een ruige pet over de ogen getrokken. Tussen deze mannen van stavast zijn wat meisjes neergestreken. Ze keuvelen en giechelen wat. Lees verder De nieuwe Satudara→
Fier staat het potje zeezout op de tafel bij De Walvis. Een figuur waar ze in de tijd van Rubens trots op waren. Smal in de schouders, wat voller in de buikstreek en een voloptueuze bilpartij. Lees verder Zoutvaatje→
Kent u het verhaal van het ‘Lelijke jonge eendje’. Het verhaal van een jonge vogel met een foute start. Er is geen begrip voor zijn ‘anders zijn’. Voortdurend vechtend tegen vooroordelen en met een groeiend minderwaardigheidscomplex, groeit hij uiteindelijk toch uit tot een mooie zwaan.
Zomaar een werkdag. Vandaag staat er een huisbezoek op de planning. Een ziekenbezoek zelfs. Na ruim drie maanden afwezigheid is de medewerker bereid mij te ontvangen. Een schijnbaar kleine stap voor de meesten, een enorme stap voor hem.
Nog voor ik heb aangebeld gaat de deur open. Ik zie een gezicht met een enorme glimlach. Met een zwierig gebaar wordt duidelijk gemaakt dat ik binnen kan komen. Even een formele hand en dan loopt hij voor me uit en nestelt zich op de bank.
In de kamer groet ik zijn vader. Een enigszins vermoeide en moedeloze blik vult zijn grauwe gelaat. Beiden draaien een zware shag en de kleine kamer vult zich al snel met een grijzige mist. Lees verder Participeren in de participatiemaatschappij→
Dit verhaal is geschreven vanwege deelname aan de ‘Verhalensafari’ van Sigrid van Iersel http://www.verhaallijnen.nl
Opdracht: Het verhaal achter sporen.
Vandaag trek ik mijn safariboots aan en ga met ferme passen spoorzoeken in de vrije natuur.
Ik woon tegenover een bos. En wel een héél bijzonder bos. Bij de eerste aanblik lijkt het doorsnee. De oplettende kijker ziet er echter opmerkelijke zaken. Zo kent dit bos zeer uitzonderlijke bomen. Waar vind je namelijk Larix-bomen die bladverliezend zijn? In míjn bos. Hoewel de Larix bekend staat als naaldboom en hooguit een bedje van bruingrijze naalden creëert aan de basis van zijn stam, kleuren in mijn bos felgroene bladeren de bodem. Hoe ze daar komen is een raadselachtig fenomeen. Lees verder Verhalensafari 3 – Verhalen van verdwijning→
Dit verhaal is geschreven vanwege deelname aan de ‘Verhalensafari” van Sigrid van Iersel www.verhaallijnen.nl
Vrijdag 18 april 2015
Zoals zoveel andere vrijdagen is ook deze er een van werken. Maar eveneens zoals zoveel andere vrijdagen, eindigt deze werkdag met ‘vrijdagmiddagvrij’. En dat maakt deze vrijdag altijd weer een Happy Friday. Zeker als de weergoden gunstig gezind zijn en er geen vervelende verplichtingen op de agenda staan.
Deze middag ga ik op safari. Nee, geen wilde beesten-safari en ook geen tropische oorden voor mij. Gewoon, in Heeze. Dat is het landschap waarin ik me begeef voor deze trip. Geen wereldstad, maar een leuk dorp in de Kempen, waarin altijd bedrijvigheid heerst. En mijn doel is het schieten van plaatjes. Plaatjes van ‘verhalen als versiering’. Want dat is deze keer de opdracht van de Verhalensafari die Sigrid van Iersel mij laat maken. Lees verder Verhalensafari 2 – Verhalen als versiering→
51.3809725.575826
Fotografie en verhalen over alledaagse dingen, natuur en reizen.
an een 90-jarige man om een traplift, was door de gemeente Alphen aan de Rijn afgewezen. “Hij had voldoende tijd gehad om zich voor te bereiden op zijn probleem. De man was al langere tijd bekend met vaatproblemen en een verminderde hartfunctie.
Schrijfbeelden 