14 april 2015

 De jeugd heeft de toekomst? Ouderen ook.

Een heerlijke lentedag. De eerste keer dat het weer mogelijk is om met je gezicht in de zon te zitten, zonder dat de rest van je lijf vurig wenst dat je tóch die dikke jas had meegenomen.

Ik scan van achter mijn glas rosé en donkere brillenglazen het terras. Een groep ferme kerels heeft zich verzameld in een kring. Stoelen zijn voor hen overbodig, ze blijven op hun voertuig zitten. De armen breed rustend op het stuur, donkere zonnebrillen op. Een enkeling heeft een ruige pet over de ogen getrokken. Tussen deze mannen van stavast zijn wat meisjes neergestreken. Ze keuvelen en giechelen wat.

Ik probeer het embleem op hun felgekleurde vesten te lezen, maar ze staan te ver weg. Het zal een club op toertocht zijn. Gelukkig komen ze niet dreigend over.

Na enige tijd komt een van hen naar buiten. Zijn houding straalt uit dat hij de leider is. Hoofd fier omhoog, borst vooruit, om zich heen groetend en strak kijkend naar zijn discipelen. Hij heeft zijn beurs getrokken. De man loopt terug naar de groep, die hem vol verwachting aankijkt. Dan roept hij cijfers op alsof het de plaatselijke bingo betreft: “Één icetea,…twee tien; worstenbroodje, …een tachtig; twee bier,…vier twintig. Zo gaat hij nog even door. De rest reageert, graait direct in de zakken en lost schuld bij de leider af. Hij heeft duidelijk het respect van de groep, niemand blijft achter.

De voertuigen worden weer gestart. Langzaam komt alles in beweging. Behendig worden de wielen in positie gebracht om achteruit te draaien. Ze wijken uiteen. Nu blijkt dat ook enkele meiden hun eigen voertuig rijden. Dit alles gaat geruisloos, ze rijden elektrisch, en op drie wielen. Dan valt mijn blik weer op een van de fluoriscerendgele vesten. ‘Welzorg’ knalt het van het rugpand af. Ik ben getuige van een zo’n 15 actieve 70-plussers op een uitje. Onder begeleiding, maar wél op eigen gelegenheid. Wie zegt dat alleen de jeugd de toekomst heeft. Deze nieuwe Satudara ook.