Elk jaar maak ik goede voornemens. Maar je hoort mij niet beweren dat ze altijd het levenslicht zien. Degenen waarmee ik wél ga wandelen, wil ik halverwege nog wel eens kwijtraken. Ik schroom er niet voor om stiekem een ander paadje in te slaan zonder broodkruimels achter te laten.  Maar als ze zelf weglopen, omdat ze onvoldoende aandacht van mij krijgen, dan vind ik dat erg jammer.

Zo ben ik vorig jaar een vriendje uit het oog verloren. Hoewel ik dagelijks aan hem dacht, vervreemdden we steeds meer van elkaar. Telkens nam ik me voor een avondje af te spreken. Weer eens verhalen uitwisselen, onder het genot van een muziekje, bakkie leut of een glas mooie wijn. Niet vervelend toch?  Toch kwamen er steeds andere prioriteiten voorbij. De drempel om contact te leggen werd steeds hoger. Hoewel  we aardig aan elkaar gewaagd waren, werd het steeds moeilijker om mijn gedachten en verhalen vorm te geven en met hem te delen.

Maar nu is het 2017. Het jaar is net begonnen. Ik hou teveel van hem om hem nog langer te missen. We zullen onze weg wel gaan vinden met elkaar. Als ik de eerste stap maar zet.

Gelukkig vond ik de 31 Dagen SchrijfChallenge van ‘theblacksheepindie.com‘. Deze zet ik op mijn routeplanner. Via dit pad vind ik hem vast weer terug. En als blijkt dat onze gevoelens wederzijds zijn, laat ik hem niet meer gaan.