Deze vakantie bracht veel gemixte gevoelens naar boven. De trip naar een van mijn favoriete griekse eilanden, Lesbos, zorgde deze keer voor een andere voorbereiding dan normaal. Werd ik in juni nog via een lokale bewoonster bekend gemaakt met het opkomende vluchtelingenprobleem, drie maanden later staat heel Europa op zijn kop en wordt de wereld dagelijks overspoeld met informatie. De verdeeldheid ten aanzien van het probleem is groot en dat snap ik. Ik hou me niet zoveel bezig met politiek en vraagstukken als deze zijn van een grote complexiteit. En wie ben ik om daar een oplossing voor te hebben.

Daar waar duizenden mensen op drift zijn en grenzen overschrijden, worden normen en waarden van anderen overschreden. Zelfs als hier géén kwaad achter zit. En dat kan leiden tot angst, frustratie en boosheid. Het enige dat ík kan doen is me richten op de waarden en normen waarmee ik zelf ben groot geworden dankzij ruimdenkende en tolerante ouders. Ik kan als medemens proberen in de schoenen van een ander te gaan staan en begrip te krijgen voor hun doen en laten. En dan mezelf afvragen… “Wat zou ik zelf doen wanneer ik op deze schoenen verder moest?” Lees verder Medereizigers-doorreizigers →