Vakantie Samos-Kokkari, september 2014
Soms kruist een dier je pad, en blijft het je steeds weer op je netvlies komen. Een van deze dieren wil ik jullie niet onthouden, omdat ik hieraan hele bijzondere herinneringen heb. De ‘witte van Kokkari’, ofwel poes Aspro.
Net ingecheckt in ons vakantieappartement Popi, worden we luidruchtig begroet door een witte poes. Hélemaal niet opdringerig hoor. Mauw, maauuuuuww, maaaaaauuuuuuwwww. Vanaf de trap springt het sneeuwwitte dier lenig op ons balkon en posteert zich, draaiend met haar billen, voor de koelkast van ons bescheiden keukenblok. Als deze open gaat, rekt haar ranke lichaam zich uit om een blik te werpen op de inhoud en klimt vervolgens naar binnen. Daarna draait zij zich als een ware diva om en kijkt ons met felgele ogen aan.
Ik weet niet waarom ik het denk, maar het gevoel bekruipt me dat niet wij, maar zij dé ‘lady of the house’ is. Behendig drapeert ze zich languit op de bank, springt op schoot, kruipt in mijn nek. Haar roep om aandacht is groot, maar er blijkt ook een ruw randje aan dit lieftallig ogende karaktertje. Mevrouw wil conform háár wensen behandeld worden en als het aaien niet bevalt, laat ze dit direct merken door een knauw in mijn vinger. Ik ben er even klaar mee. Lees verder De opportunist
Schrijfbeelden 