En ik altijd maar denken dat het schip van de woestijn vier poten en twee bulten had.
Maar op de Noordvaarder, waar grenzen vervagen, trekken schepen als fata morgana’s sporen door het eindeloze zand.
14 augustus 2015, Terschelling
Niets is veranderlijker dan het weer, zeker op een eiland als Terschelling.
Vanmorgen de lucht nog grauw en dreigend, rond het middaguur snuffelt de zon weer tussen de wolken. Niet dírect succesvol, maar ze boekt uiteindelijk wel winst.
Nog niet helemaal overtuigd van de goede bedoelingen van ons klimaat, besluit ik vandaag wat te schrijven, niet té ver van een strandtent. Ik loop ‘de Noordvaarder’ op om een stekkie uit te zoeken voor de komende uren en daarbij ontstaat in mij dezelfde veranderlijkheid die ook het weer hier kenmerkt. Lees verder Hypnose