7 Jaar was ze toen ze bij ons kwam. Gered uit een benarde situatie die haar fataal had kunnen worden. Het levenspad van haar ongeboren veulen had abrupt, samen met dat van haar, zomaar kunnen eindigen.

Met vermoeide ogen keek het broodmagere dier lusteloos voor zich uit. Het gebrek aan pigment rond haar ogen gaf de blik een bizar accent. Het gras onder haar voeten leek haar, ondanks de ondervoeding, niet te trekken. De vale vacht was dof, de haren stekelig. De staart en manen hingen als dunne, vuile slierten naar beneden. Met haar ingevallen flanken, was het niet moeilijk om de contouren van haar skelet te volgen. Lees verder Onverwacht vertrouwen →